Ελευσίνια Πομπή

Η οδός σχεδόν ατελείωτη

από την Αθήνα η εκκίνηση

ως την Ελευσίνα ο τερματισμός.

Ακροβατεί η πομπή

με τις επτά παρθένες

στην αρχή της,

που κουβαλούν τα δώρα

στην θεά Δήμητρα.

Για να κατευνάσουν την οργή της,

τον θυμό της ακαρπίας της γης,

επειδή η Πλούτωνας της έκλεψε

την κόρη της, την Περσεφόνη,

στα σκοτεινά παλάτια του.

Κι από την άλλη για ευλογία,

πλούτο και ευμένεια στους ανθρώπους,

από την Ελευσίνα και το λεκανοπέδιο,

που έτσι άμυαλοι χυδαιολογούν

και συνουσιάζονται σαν ερπετά,

στο στενό πέρασμα,

στα μαρμαρένια αλώνια,

στο άβατο της πόλης,

στους βωμούς των θεών,

στις όχθες του Κυκεώνα,

την εποχή της φωτιάς,

την εποχή της αθεΐας,

στην πανσέληνο του λυκόφωτος,

στο συνάφι των άθλιων πολιτικών,

στην μνήμη των προγόνων μας.

Συντρίβουν τα όνειρά μας,

για δυο καρβέλια ψωμιά,

για δυο χούφτες στάρι,

για δυο σταγόνες ελαιόλαδο,

για δυο τσαμπιά σταφύλια,

για δυο βαρέλια κρασί,

για τους καρπούς της μάνας γης μας,

της θεάς Δήμητρας,

που τους δηλητηρίασαν

και τους εξαφάνισαν,

στο όνομα της ακρίβειας

και της διαφθοράς!

Αίμα και δάκρυα

διάχυτα ολούθε

κι αντί του μάνα χολή,

στην γη της Αθήνας,

στην Ακρόπολη των άλλοτε σπουδαίων φιλοσόφων,

στα σπαθιά των ηρώων,

σπαθιά τα λόγια των πολιτικών,

μας χόρτασαν ψέματα!

Αχ, καημένη μου νέα γενιά,

τι έχετε να τραβήξετε,

αν δεν πιείτε την κούπα της λήθης,

τότε μόνο θα γλιτώσετε από την πείνα των σατύρων!

Έαρ μου, παιδιά μου,

μοναδικές ανάσες μου,

αποτρέψτε τη λύσσα τους,

και το ασίγαστο πάθος τους,

για μια τυραννική διακυβέρνηση

και φοβική πανσπερμία!

Περίεργο δεν είναι,

που εν τέλη δεν δαμάζεται η τέχνη

και δεν φιμώνεται μια ποιήτρια,

καθ οδον για μια πομπώδη πομπή,

προς το βωμό της θεάς Δήμητρας,

σαν Περσεφόνη,

δέσμια ενός Πλούτωνα κι ενός θερισμού,

μιας θυμωμένης βιοτής,

λόγω πολιτικών σκανδάλων και σεξουαλικών οργίων!

Φρύνη μου, Σοφία μου, Μαρία μου

έχετε την ευχή μου:

βοήθειά σας!

@ Κατερίνα Ραμανδάνη