top of page

🍁Δεν είσαι μόνος🍁

ree

Δεν είσαι Μ ό ν ο ς.

Ακόμη κι όταν η σιωπή γύρω σου

γίνεται βαριά, σαν νύχτα χωρίς άστρα,

κάποια καρδιά χτυπά στον ίδιο ρυθμό

με τη δική σου.


Δεν είσαι Μ ό ν ος.

Μπορεί να περπατάς σε άδειους δρόμους,

μα πίσω από κάθε πόρτα,

πίσω από κάθε βλέμμα

υπάρχει μια ιστορία που θα μπορούσε

να συναντήσει τη δική σου.


Όταν λυγίζεις,

όταν οι σκέψεις σου μοιάζουν θάλασσα φουρτουνιασμένη,

θυμήσου: πάντα υπάρχει

ένα χέρι να πιαστείς,

ακόμη κι αν δεν το βλέπεις αμέσως.


Δεν είσαι Μ ό ν ο ς.

Οι άνθρωποι που αγάπησες,

οι στιγμές που σε έπλασαν,

στέκονται δίπλα σου σαν άγρυπνοι φύλακες.

Το φως που χάρισες στον κόσμο

επιστρέφει σε σένα, αργά ή γρήγορα,

με άλλες μορφές.


Και όταν έρθει η μέρα που θα μιλήσεις,

που θα ανοίξεις την καρδιά σου

σαν παράθυρο στον ήλιο,

θα καταλάβεις πως κι άλλοι είχαν

τις ίδιες πληγές,

τις ίδιες νυχτερινές προσευχές.


Δεν είσαι Μ ό ν ο ς.

Είμαστε φτιαγμένοι για να συναντιόμαστε,

για να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον

μέχρι να ξαναβρούμε το φως.


Κράτα αυτό το ψίθυρο μέσα σου,

σαν φανάρι σε σκοτάδι:

κάποιος, κάπου, σε νιώθει.

Κάποιος, κάπου, σ’ ευχαριστεί

που αντέχεις.


Και Μ α ζ ί

μπορούμε να κάνουμε τη νύχτα

λιγότερο σκοτεινή.


© Ελένη Λούκαρη - Καλαϊτσίδου


Comments


bottom of page