"Βρέχει και το καλοκαίρι"

Σκύβω και τη σηκώνω από το χώμα,

της σκουπίζω τα αίματα,

ανέγγιχτα

μεταγγίζω στις φλέβες μου

ό,τι λησμονιέται.

Τα πέταλα, τον αέρα, το συναίσθημα,

μωρό στα πούπουλα τη ζεσταίνω.

Τα χρώματα, το πέταγμα, το βλέμμα,

τη γλυκοφιλώ για "καληνύχτα".

Την ελπίδα, το ταξίδι, το φως,

νανούρισμα στην κοίμηση.

Με το σφράγισμα των βλεφάρων της

η εποχή θ' αλλάξει.

Ξεχνώ

-ηθελημένα-

να της πω να ονειρευτεί.

Κάνει κεραυνούς στις προσδοκίες.

...

🌹Σοφία Π. Σαμόλη

Συλλογή: "Ωδή και Δρόμοι"

Εκδόσεις Ανάτυπο