Ανθίζει η Λευτεριά!

Τον Μάιο, ανθίζει η Λευτεριά…

Σαν μαργαρίτα στη σιωπή

σαν όνειρο που αρνείται να σβήσει.

Μ’ ένα φως που έρχεται… αθόρυβα.

Ανθίζει η Λευτεριά

Στην άκρη του ανέμου στέκει η ψυχή

γυμνή απ’ το φόβο, ντυμένη φως.

Δεν προσκυνά, δεν σιωπά

σαν πέτρα ριγμένη στου χρόνου το βυθό.

Ανθίζει η λευτεριά σαν μαργαρίτα

σε χωράφι που το μάτωσε η σιωπή.

Κι η δικαιοσύνη, αθόρυβη

σκαρφαλώνει στις ρίζες της γης.

Εδώ, στης Κύπρου τα βράχια

κάθε λέξη είναι φλόγα παλιά.

Μια σπίθα που ζητά ν’ ανάψει

μια καινούρια αυγή, αληθινά.

Δεν θέλει κραυγές, μόνο πίστη·

κι ένα βλέμμα καθαρό σαν βουνό.

Γιατί η λευτεριά δεν χαρίζεται —

κερδίζεται μ’ όνειρο ζωντανό.

Λευτέρης Ελευθερίου