Madame Zacline...

Παρίσι...

Οι γειτονιές του.

Το .. Île de la Cité.

Ο Σηκουάνας.

Ο Λούβρος.

Το εμπορικό Πομπιντού.

Η Notre Dame και ο γοτθικός καθεδρικός της που δεσπόζει στην καρδιά Γαλλίας.

Ο επιβλητικός Πύργος του Άιφελ.

Η αψίδα του θριάμβου.

Λυόν.

Μπορντό.

Τουλούζ Λωτρεκ.

Palace of Versailles.

Καμπαρέ.

Άνθρωποι.

Συναισθήματα.

Καθημερινά λάθη και σωστά.

Οι ρυθμοί της ζωής που τρέχουν σαν νερό.

Madame Zacline.....

-Parlais vous francais?

Άκουσε μια αντρική φωνή πίσω της καθώς περπατούσε στα πλακόστρωτα δρομάκια του Παρισιού.

Γύρισε και κοίταξε μια οπτασία.

Ένα πλάσμα πλάσμα που δεν το είχε ξαναδεί.

-Oh mon Dieux!

Τι παρουσία σκέφτηκε.

Ένας θεόρατος άντρας.

Ψηλός, μελαχρινός με σκούρα μάτια και μαλλιά όλο μπούκλα.

Γεμάτος από άρωμα βανίλιας και καβουρντισμένου αμυγδάλου με το κοστούμι του αψεγάδιαστο και γυαλιστερά του μαύρα παπούτσια.

Αφού το βλέμμα της επανήλθε στην θέση του απάντησε:

Non mon serie.

Ο άντρας συννεφιασμένος με την απάντηση δεν το έβαλε κάτω.

Ήθελε να την κερδίσει όποια γλώσσα κι αν μιλούσε.

Την παρατηρούσα πολύ καιρό τώρα,στην αγορά,στα πλακόστρωτα σοκάκια του Παρισιού που περπατούσε σαν να ήταν αερικό.

Η μαντάμ Ζακλίν δεν ήταν πολύ όμορφη εξωτερικά.

Ήταν μια γυναίκα μετρίου αναστήματος με ξανθά μαλλιά κοντά ίσα που έφταναν στους ώμους της , είχε μεγάλα καστανά μάτια και ένα σώμα γεμάτο ενέργεια.

Δεν ήταν η γυναίκα που θα την έβλεπες και θα έλεγες..

Θεέ μου τι ομορφιά!

Είχε τύπο.

Ήταν αντράκι στην καθημερινότητα της.

Πολύ του άρεσε αυτό του ψηλού άντρα ονόματι Jean.

Ήθελε αυτό το κορίτσι.

Αυτή την γυναίκα δίπλα του.

Μόνος χτυπημένος από την μοίρα καθώς η γυναίκα του έφυγε πολύ νωρίς πορευόταν στη ζωή μόνο με την δουλειά του.

Γυναικεία παρουσία δεν του είχε τραβήξει μέχρι τότε την προσοχή.

Η Ζακλίν όμως ήταν αυτό που έψαχνε.

Ίσως γιατί ήθελε να μοιραστεί το υπόλοιπο της ζωής του με κάποια σύντροφό με τόση ενέργεια.

Ο έρωτας των δύο λοιπόν ήρθε σταδιακά.

Έτσι από το πουθενά τουλάχιστον για την Ζακλίν.

Την κυνήγησε πολύ μέχρι να δεχτεί ένα ραντεβού.

Ένα ραντεβού εκεί στην γέφυρα ατενίζοντας τον Σηκουάνα.

Δεν ήθελε πολλά λίγη συντροφικότητα έψαχνε.

Βγήκαν το πολυπόθητο ραντεβού και η Ζακλίν δεν ήξερε πως να φερθεί.

Μην φοβάσαι να είσαι ο εαυτός σου της είπε στα γαλλικά.

Η Ζακλίν ούτε που κατάλαβε τι έλεγε.

Κι όμως τα βλέμματα τους τα είχαν πει όλα.

Χρυσάνθη Σεργίνη 🌹