Κόκκινα απογεύματα αντανακλάσεις του Άτλαντα φωτίζουν την ψυχή μου και κίτρινα μόρια Σαχάρας δονούν τη σάρκα μου. Σφυρίζει στ αυτιά μου αέρας της ερήμου, άτια των Βεδουίνων που πλησιάζουν. Μπλέκομαι σε μια δίνη που με ρουφάει σαν σε χορούς δερβίσηδων. Γυρίζω, γυρίζω... Πνίγομαι... σε ομόκεντρους κύκλους χαραγμένους με το διαβήτη της λογικής. Κι ο διαβήτης ανοίγει …… τρυπάει την Αφρική, σβήνει τη μοναξιά των βουνών, το βούισμα των οάσεων , το όνειρο... και αφήνει πίσω το

Κίτρινο χειμωνιάτικο απομεσήμερο. Ριπές μνήμης, αναμοχλεύουν ηδονές λησμονημένες κι απόηχοι ερώτων μυστικών διασκορπίζονται σαν ξεραμένα φύλλα ενοχών στον ουρανό της συνείδησης.   Σταχτιά, βαριά, σύννεφα, χτυπημένα από τους κεραυνούς της μνήμης, αδειάζουν  υποσχέσεις ανερμάτιστες κι η ευεργεσία της βροχής ξεπλένει επιτέλους τα θαμπά οράματα ενός έρωτα καταθλιπτικού .    Αφροδίτη Διαμαντοπούλου 🌹

Άδειο, λιωμένο σακάκι ο πατέρας Σκιάχτρο πεσμένο στο κρύο μάρμαρο Πάλι δραπέτευσες μπαμπά Σαν αεράκι περιδιάβηκες τη ζωή μου, αθόρυβα Μ΄...

Γαλάζια τα νερά σκιρτούν στο χάδι του μελτεμιού Παίζουν με βότσαλα κι αρμυρίκια Στέλνουν μηνύματα μυριάδες καθρεφτισμούς στον ήλιο...

Στέκομαι σε στάση προσοχής μπροστά σου Παρατηρώ το κορμί που γέρνει δεξιά, τις βαθιές ρυτίδες στο μέτωπο, τους μαύρους κύκλους κάτω από...

Η μητέρα τελευταία παίζει μ’ ένα κόκκινο κουρελάκι Κάποτε στρέφει το κεφάλι με κοιτάζει με άδειο βλέμμα και τότε σχίζονται οι ασκοί των...

Κάτι όμορφες νύχτες αυγουστιάτικες, οι  πυξίδες  τρελαίνονται, ο χωροχρόνος   γίνεται σχετικός το φεγγάρι  πρωταγωνιστής. Επιβάλλεται στη...

΄Ισως τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο! Είναι θέμα χημείας, μαθηματικών ή καλύτερα ποδοσφαίρου: Ορθολογισμός τεχνοκράτη vs ...

Σκέβρωσαν τα συναισθήματα διατηρημένα στη φορμόλη Πέτρωσαν τα χέρια περιμένοντας ένα χάδι Πόνεσε το σώμα. Στις αμυχές της εγκατάλειψης...

«Ψυχόγραμμα» Αυτοέκδοση, 2015 Το σύνδρομο της Στοκχόλμης Έκανα πολύ κόπο απόψε Προσπάθησα και τελικά τα κατάφερα! Άνοιξα μια τρύπα στον...