Πετραρχικό Σονέτο του έρωτα! 🌹

Τα βράδια τ' αξημέρωτα θυμήσου,

σ' εκείνο το ανήλιαγο το δώμα,

π' ο έρωτας λαμπάδιαζε το σώμα,

και μου 'λεγες, στα χέρια μου αφήσου...

Έλαμναν πόθοι στο υγρό φιλί σου,

μια χορτασιά στο διψασμένο στόμα,

σαν τη βροχή σ' ηλιοκαμμένο χώμα,

αχνάρι' αγγέλων πάνω στο κορμί σου!

Έλα ξανά, ν' ανάψω τα φεγγάρια

κι αιχμάλωτοι στου ίμερου τα δόντια,

μ' αρμούς και μυελούς γλυκά να λύνουν,

τις σάρκες να μισούν τα χαλινάρια,

σε ηδονής ταξίδια υπερπόντια,

φλεγόμενα τα κύτταρα να σβήνουν!

® Κατερίνα Πήττα 🌹