Ημέρα μνήμης/ Ξεριζωμό τον λένε...ακούς;

Ημέρα Μνήμης.

Ευτυχώς, τούτη η πατρίδα πάντα θα γεννά Κλαυδίες!!!

"ΞΕΡΙΖΩΜΟ ΤΟΝ ΛΕΝΕ...ΑΚΟΥΣ;"

Μη μιλάς για χαμένες πατρίδες,

ακούς;

Μόνο σκλαβωμένες πατρίδες υπάρχουν...

Αλησμόνητες!

Όπως αυτές,

που μ' ανυπόδητο βλέμμα

σ' αγναντεύουν απ' του Βοσπόρου τα νερά

κι απ' της ΜικρΑσίας τα σπλάχνα.

Πατρίδα...!

Ιωνία,

Ανατολία...

Πόντος!

Χώρα του Αιήτη,

των Αμαζόνων κοιτίδα!

Του Φρίξου και της Έλλης γη!

Αραξοβόλι της Αργούς!

Του Διογένη και του Στράβωνα, πατρίδα!

Ελλήνων γη!

Πέρσες, Ρωμαίοι, Τούρκοι, Αγαρηνοί...

Βέβηλα χέρια της μολέψαν το κορμί.

Κρανίου τόποι,

Νεομαρτύρων....

Ντύσαν τους βράχους τους γυμνούς

και τους κρημνούς

θρύψαλα κεφαλές μικρών Ποντίων.

Κορμιά νεοφανών Αγίων...

Ακούς;

ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ...

Εγκατάλειψη εστιών πατρογονικών,

τάφων, εκκλησιών, οσίων, ιερών.

ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ...

Μα, μια συνείδηση ακραιφνής

και μια ψυχή ελληνική,

του Αχιλλέα τον πυρρίχιο χορεύει!

Άντρες και μάνες με το θρήνο στη ματιά,

στην αγκαλιά τους βρέφη

και αγέννητα παιδιά,

σφίγγουν στα χέρια τους κειμήλια ιερά...

μια χούφτα χώμα

και στον κόρφο τους δυο σπόροι φυλαγμένοι.

Κυνηγημένοι...

Ακούς;

Κι ήρθαν εδώ στη μάνα γη!

Φορές...τουρκόσπορους τους είπαν,

τους λοιδώρησαν...

Κατατρεγμένοι...

Όπως κι εκεί ...

Κι όμως αντέξαν!

Και μπόλιασαν τη νέα τους ζωή,

μ' Ανάσταση!

Έσπειραν,

γέννησαν,

θέρισαν,

θέριεψαν!

Κρατούν πατρίδες ζωντανές!

Ακούς;

Νυν και αεί!

Μη μου ζητάς λοιπόν να λησμονήσω,

τη βαρβαρότητα, τη θηριωδία.

Η μνήμη, η Παναγία στου Μελά,

ομφάλιος λώρος με την ιστορία.

Τριακόσιες πενήντα τρεις

χιλιάδες

ψυχές,

κόμπο τον έκαμαν!

Ακούς;

Με νύχια και με δόντια τον κρατούν σφιχτά.

Ψυχές στητές, ολόρθες, δόρυ κι ασπίδα

του γένους των Ελλήνων!

Του γένους των Ανθρώπων!

Όχι! Δεν λησμονώ!

Μήτε τον Πόντο

μήτε την Κύπρο

μήτε τη Βόρεια Ήπειρο!

Δικαίωση ζητώ...

Ακούς;

® Κατερίνα Πήττα