Ηλιοβασίλεμα: ο Καθρέφτης της Ψυχής

Ηλιοβασίλεμα: Ο Καθρέφτης της Ψυχής

Οι άνθρωποι αγαπούν το ηλιοβασίλεμα, γιατί ο ήλιος έρχεται κοντά στο μέτρο των ανθρώπινων πραγμάτων, καθώς χαμηλώνει στον ορίζοντα.

Γίνεται δηλαδή κατά κάποιον τρόπο δικός μας, έστω και για λίγο.

Μα η γοητεία του δεν περιορίζεται μόνο στην εγγύτητα.

Το ηλιοβασίλεμα μάς θυμίζει την περατότητα της ύπαρξης· ότι κάθε φως έχει τη στιγμή του να σβήσει, όπως και κάθε ζωή έχει το δικό της τέλος. Κι όμως, μέσα σε αυτήν την παροδικότητα, γεννιέται μια αίσθηση γαλήνης: η αποδοχή ότι η ομορφιά δεν χρειάζεται να είναι αιώνια για να είναι αληθινή.

Επιπλέον, το ηλιοβασίλεμα λειτουργεί σαν καθρέφτης των συναισθημάτων μας.

Όταν το παρατηρούμε, συχνά προβάλλουμε πάνω του τις δικές μας σκέψεις για τον χρόνο, την απώλεια, αλλά και την ελπίδα.

Το χρώμα του ουρανού γίνεται γλώσσα που μιλάει για όσα δεν μπορούμε να εκφράσουμε με λέξεις.

Τέλος, η στιγμή αυτή μάς καλεί σε μια σιωπηλή ενδοσκόπηση.

Ο ήλιος που βυθίζεται μάς υπενθυμίζει ότι κι εμείς χρειαζόμαστε να χαμηλώνουμε, να αφήνουμε πίσω την ένταση της ημέρας, να βρίσκουμε χώρο για ανάπαυση και αναγέννηση.

Έτσι, το ηλιοβασίλεμα δεν είναι μόνο θέαμα· είναι μια ψυχολογική τελετουργία που μας φέρνει πιο κοντά στον εαυτό μας.

Κείμενο & Εικόνα: Γιώργος Θανάσης