Η προσφορά του Εθελοντή

«Και εμείς οι ίδιοι αισθανόμαστε, πως αυτό που κάνουμε είναι σταγόνα στον ωκεανό. Αλλά ο ωκεανός θα ήταν μικρότερος αν έλειπε αυτή η σταγόνα.»

Μητέρα Τερέζα, Καθολική καλόγρια, φιλάνθρωπος & αγία (1910-1997)

Αθήνα οδός Ευαγγελιστρίας, 18:45 5 Δεκεμβρίου 2023

Ο χαρακτηριστικός ήχος από τα γυαλισμένα σκαρπίνια του, ηχεί στο πλακόστρωτο, καθώς ο Ανέστης πλησιάζει τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, μια επιβλητική τρίκλιτη βασιλική με τρούλο, σε σχήμα σταυρού, λαξευμένη από πέτρα και μάρμαρο πριν από εκατό χρόνια. Ο ψηλός μελαχρινός άντρας, είναι ντυμένος με ένα ακριβό μαύρο κουστούμι, με μπλε πουκάμισο και κατακόκκινη γραβάτα. Στα χέρια του κρατάει ένα χειροποίητο δερμάτινο χαρτοφύλακα, που η αξία του υπερβαίνει κατά πολύ, τον βασικό μισθό ενός δημόσιου υπαλλήλου, της τοπικής Δ.Ο.Υ.

Ο χειμωνιάτικος ψυχρός αέρας, που διέρχεται από τα αιωνόβια πρασινωπά πλατάνια, που περιτριγυρίζουν την εκκλησία, κάνει τα πλατιά πρασινωπά φύλλα τους, να θροΐζουν και τα κοντοκουρεμένα μαλλιά του να ανεμίζουν ελαφρά. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα κοιτάει το χρυσό ρολόι ρόλεξ, που στολίζει τον δεξί του καρπό. Η σκέψη του, τριγυρίζει μόνο γύρω από την εργασία του. Η ζωή του τριανταπεντάχρονου Ανέστη δεν ήταν εύκολη. Γεννημένος στην ορεινή Αρκαδία, ήταν το μοναχοπαίδι μιας οικογένειας κτηνοτρόφων. Σε νεαρή ηλικία έχασε και τους δυο γονείς του σε τροχαίο ατύχημα. Αναγκάστηκε να μείνει με την αδερφή του πατέρα του, που έμενε στο κέντρο της Αθήνας. Δεν υπήρχε πλέον η ζεστασιά της μητέρας του και η θαλπωρή του πατέρα του. Η θεία του ήταν μια αυστηρή γυναίκα, που είχε χάσει τον σύζυγό της, πριν από δύο χρόνια, από καρκίνο της ουροδόχου κύστης. Αναγκάστηκε να γίνει πιο σκληρός από τους σκληρούς, για να επιζήσει σε μια ψυχρή τεχνοκρατική κοινωνία. Και τα κατάφερε. Πέρασε πρώτος στην Νομική Σχολή Αθηνών, αποφοίτησε από την σχολή με άριστα και τελείωσε ένα μεταπτυχιακό και ένα διδακτορικό στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, έχοντας την εκτίμηση των καθηγητών του για το επίπεδο των γνώσεων του. Τώρα πλέον, από το γραφείο του, στα Αναφιώτικα, χειρίζονταν όλες τις υποθέσεις μιας μεγάλης ναυτιλιακής εταιρείας, λαμβάνοντας μυθικές χρηματικές απολαβές. Δεν ήταν κακός άνθρωπος, απλώς επειδή δεν τον βοήθησε κανείς, δεν βοηθούσε κανένα. Δεν θα έβλαπτε όμως, ούτε ένα μυρμήγκι. Είχαν να λένε οι γνωστοί και οι φίλοι του, πως δεν χαμογελούσε ποτέ. Τελευταία φορά είχε χαμογελάσει, αποχαιρετώντας τους γονείς του, λίγο πριν το θανατηφόρο τροχαίο τους.

Στο ξεκίνημα της ανηφορικής οδού Παλαιολόγου Μπενιζέλου, υπήρχε ένας καστανός ρακένδυτος μακρυμάλλης που έπαιζε με το μπουζούκι του, εισπράτοντας τα χειροκροτήματα και τον οβολό των περαστικών. Ο Ανέστης δεν του έριξε ούτε μια ματιά και συνέχισε τον ανηγορικό δρόμο του, μέχρι το ευρύχωρο γραφείο του. Αν και η μελωδία που έπαιζε ο άντρας, του θύμισε ένα τραγούδι που έπαιζε ο πατέρας του, με το δικό του μπουζούκι. Ένα δάκρυ κύλησε από τα καστανά του μάτια, αλλά ο αέρας που λυσσομανούσε, το μετέφερε γρήγορα στα αιωνόβια πλατάνια,.

Πλησίαζε δώδεκα η ώρα, καθώς ο Ανέστης κατηφόριζε την γλιστερή οδό Παλαιολόγου Μπενιζέλου, λόγω της καταρρακτώδης βροχής που είχε προηγηθεί. Ο ψηλόλιγνος τραγουδοποιός του δρόμου, φορώντας ένα ψιλό κίτρινο αδιάβροχο, συνέχιζε να παίζει πιστά, το μπουζούκι του. Ήταν μερικώς προστατευμένος, από την ψιλή βροχή, στο πλάι της οδού, κάτω από ένα χαμηλό μπαλκόνι οικίας. Η κίνηση από πεζούς είχε μειωθεί λόγω των καιρικών συνθηκών, αφού ακόμα οι αστραπές χρωμάτιζαν τον νυχτερινό αττικό ουρανό.

Ξαφνικά, το λουστραρισμένο σκαρπίνι του Ανέστη γλίστρησε και ο γεροδεμένος άντρας, βρέθηκε φαρδύς πλατύς πάνω στην άσφαλτο. Ακούστηκε ένα δυνατό κρακ και ένα οξύ κύμα πόνου κατέκλυσε όλες τις αισθήσεις του. Με προσπάθεια ανασηκώθηκε και είδε πως το δεξί του πόδι από το ύψος του αστράγαλου του και κάτω ήταν στραμμένο σε μια αφύσικη γωνία.

«Μην κινείσαι, μείνε ακίνητος», είπε ο μουσικός που πέταξε το μπουζούκι του και ήρθε δίπλα του, μέσα στην βροχή.

«Πρέπει να το έσπασα», αποκρίθηκε με δυσκολία ο Ανέστης, που από τον έντονο πόνο, του έρχονταν να κλάψει.

«Ηρέμησε, όλα θα πάνε καλά. Ενημερώνω να έρθει βοήθεια.»

Στα λίγα λεπτά, που χρειάστηκε το ασθενοφόρο για να φτάσει κοντά τους, ο μουσικός, που ονομάζονταν Σωτήρης, δεν έφυγε ποτέ από το πλευρό του Ανέστη, παρότι η ένταση της βροχής είχε αυξηθεί. Το κίτρινο όχημα ανάγκης σταμάτησε, με τα κόκκινα φώτα έκτακτης ανάγκης να αναβοσβήνουν, επί της οδού Μητροπόλεως στο ύψος του αγάλματος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, λόγω της αυξημένης κίνησης των αυτοκινήτων. Δύο τραυματιοφορείς με ένα φορείο στα χέρια τους, έτρεξαν προς τον Ανέστη. Του έδωσαν τις πρώτες βοήθειες, τον φόρτωσαν στο φορείο και τον μετέφεραν στο ασθενοφόρο, με τον Σωτήρη να επιβιβάζεται και αυτός στο όχημα. Το ασθενοφόρο με την σειρήνα του στην διαπασών και τα μπλε φώτα του φάρου του, να διαθλώνται στις τζαμαρίες των καταστημάτων, ταξίδευε πάνω στην υγρή άσφαλτο,

Αθήνα οδός Πειραιώς, 18:05 5 Δεκεμβρίου 2024

Η ουρά, στο συσσίτιο της δομής αστέγων όλο και μεγάλωνε. Αυτό όμως δεν ένοιαζε τον χαμογελαστό πλέον Ανέστη, που ντυμένος με ένα λερωμένο τζην, μια μάλλινη κατακόκκινη μπλούζα και ένα ζευγάρι γκρι αθλητικών παπουτσιών, γέμιζε τις αλουμινένιες συσκευασίες με αχνιστό κριθαράκι με κοτόπουλο. Έξω από την δομή, ακούγονταν η γνωστή μελωδία, του μπουζουκιού του Σωτήρη.

Μετά τον τραυματισμό του, ο Ανέστης εντυπωσιάστηκε από την συμπεριφορά του Σωτήρη. Καθώς γνωρίστηκαν, έμαθε πως ο Σωτήρης ήταν στέλεχος μιας πολυεθνικής εταιρείας. Αηδιασμένος από τον κυνισμό τους, που στο βωμό του χρήματος, ήταν έτοιμοι να θυσιάσουν τους πάντες και τα πάντα, παραιτήθηκε. Τώρα πλέον περνούσε τον χρόνο του, ανάμεσα σε μια μικρή επιχείρηση πληροφορικής που είχε ιδρύσει και την πραγματική αγάπη του, την μουσική. Η παρέα με τον Σωτήρη έκανε καλό στον Ανέστη που πλέον άρχισε να βλέπει την ζωή με περισσότερο χρώμα. Παρότι συνέχιζε την ανοδική πορεία του, σαν δικηγόρος, προσπαθούσε πάντα να βρει χρόνο, για ασχολίες που θα τον έκαναν να είναι ευτυχισμένος. Έτσι και σήμερα, κάθε μερίδα φαγητού που μοίραζε στους άπορους, έκανε το χαμόγελο του, όλο και πιο λαμπερό, όλο και πιο αληθινό.

Γιώργος Παλαιστής 🌹