Η ΑΝΑΔΥΣΗ...

Δεν άκουσα τον θόρυβο

– άκουσα την απουσία του

Οι μύθοι έγιναν σκόνη στον άνεμο,

Κι από τις στάχτες σηκώθηκε κάτι που δεν περίμενα:

Εγώ.

Όχι όπως ήμουν – αλλά όπως με άφησες.

Η ψυχή μου, που έπεσε στην άβυσσο, αναδύθηκε χωρίς δέρμα.

Ούτε όνειρα, ούτε μέλλον

– μόνο σιωπή,

Και μέσα της, ένα νέο όνομα για την ίδια κραυγή.

Η πληγή μου άνθισε.

Όχι για να στο δείξω,

Αλλά γιατί το σώμα έχει μνήμη πιο πιστή απ’ την αγάπη.

Δεν νίκησα τον πόνο.

Τον έκανα σύμμαχο.

Δεν ξαναγεννήθηκα.

Αλλά έμαθα να υπάρχω με άλλον τρόπο.

Μαρίνα Καραχλέ🌹