"Για σκέψη,χωρίς τίτλο"

Για σκέψη. Χωρίς τίτλο. Χωρίς άφεση.

Πόσοι ποιητές,

πόσοι προσδοκούντες να γίνουν ποιητές

έχουν χτίσει καριέρες

στη μνήμη Του.

Με λέξεις που μυρίζουν λιβάνι

μα στάζουν φιλοδοξία.

Με στίχους ντυμένους με μετάνοια

μα γραμμένους για να τους θυμούνται.

Έγινε ο πόνος Του έμπνευση.

Ο σταυρός Του – σκηνικό.

Η σιωπή Του – φόντο για λόγια

που φωνάζουν πιο δυνατά απ’ Αυτόν.

Και αναρωτιέμαι…

γράφουν γι’ Αυτόν,

ή απλώς Τον χρησιμοποιούν

για να γράφουν για τον εαυτό τους;

Λευτέρης Ελευθερίου