Βιβλιοκριτική Γιώργος Τσιβελέκος/ Μαρίνα Χρόνη 🌹

Η συγγραφέας Μαρίνα Χρόνη με το νέο της μυθιστόρημα "Χάρτινες κόκκινες θάλασσες" (εκδ. Ελκυστής, 2025) μάς λέει διακριτικά, αποδεικνύοντάς το στην πράξη, πως έχει έρθει για να μείνει στον κόσμο της λογοτεχνίας και εγώ προσωπικά της εύχομαι καλή συνέχεια, γιατί της αξίζει.

Έπειτα από ένα κοινωνικό-αισθηματικό μυθιστόρημα και ένα ψυχολογικό τα οποία έχουν παρουσιαστεί κι αυτά μέσα από τη σελίδα μας, επιστρέφει αυτήν τη φορά με ένα αστυνομικό, που ωστόσο και πάλι είναι διανθισμένο με το θέμα του έρωτα, όπως και τα προηγούμενά της.

Το κεντρικό θέμα, πάντως, είναι το έγκλημα, ή μάλλον τα εγκλήματα, οι δολοφονίες.

Η Άρτεμη Κοβαλένκο, ναυαγοσώστρια, αρχίζει να χάνει ένα ένα τα άτομα από το φιλικό και οικογενειακό της περιβάλλον.

Ο αστυνόμος Φίλιππος Ζωγράφος που αναλαμβάνει την υπόθεση, η οποία αφορά ξεκάθαρα έναν κατά συρροή δολοφόνο, δεν αργεί να ανακαλύψει πως ο συνδετικός κρίκος όλων των θυμάτων είναι αυτή η γυναίκα.

Ποιος μπορεί να θέλει το κακό της, να την τιμωρήσει ή να την εκδικηθεί στερώντας της αγαπημένα πρόσωπα και γιατί;

Το μόνο σίγουρο είναι πως ένα κρυμμένο μυστικό, μια λάθος απόφαση που πάρθηκε στο παρελθόν και το χάρτινο καραβάκι μέσα στη λίμνη αίματος που αφήνει ο δολοφόνος σαν υπογραφή στον κάθε τόπο του εγκλήματος που διαπράττει σχετίζονται με τους λόγους που διαπράττονται οι φόνοι.

Η συγγραφέας για άλλη μία φορά έχει παραδώσει ένα καθ' όλα άρτιο βιβλίο.

Μάλιστα, η πλοκή είναι αρκετά πρωτότυπη και το μυαλό του αναγνώστη δεν πηγαίνει στον αληθινό δολοφόνο, τουλάχιστον όχι πολύ πριν το τέλος. Κι αυτό όχι επειδή είναι πολύ μπερδεμένο το κουβάρι της υπόθεσης -καμία σχέση, πρώτη φορά συνάντησα τόσο διάφανο αστυνομικό μυθιστόρημα που δεν κουράζει με περιττές διαδικαστικές περιγραφές ή που δεν προσπαθεί να αποπροσανατολίσει τον αναγνώστη με πολλές πληροφορίες, προκειμένου να μην μπορεί να ανακαλύψει την ταυτότητα του δολοφόνου-, αλλά επειδή η συγγραφέας έχει χτίσει την πλοκή της με τον πιο κατάλληλο τρόπο.

Ένα επιπλέον σημαντικό στοιχείο που καθιστά το συγκεκριμένο αστυνομικό μυθιστόρημα αξιολόγο είναι το γεγονός πως δίνεται ένας επαρκής λόγος -για να ακριβολογούμε, δύο- για τον οποίο ο δράστης οδηγείται στις εγκληματικές πράξεις. Γιατί ποτέ κανείς δεν είναι απλώς κακός και αν η συγγραφέας αρκούνταν σε αυτό, αυτήν τη στιγμή δε θα γινόταν λόγος για ένα αληθοφανές και καλοδουλεμένο μυθιστόρημα. Πάντα υπάρχει ένα κίνητρο, ένας παράγοντας εγκληματογένεσης.

Η παρουσίαση αυτών των λόγων στο τέλος, προσδίδει βάθος, δικαιολογεί τα εγκλήματα και αν μη τι άλλο ολοκληρώνει την ιστορία, δεν αφήνει σε σύγχυση ή απορία τον αναγνώστη.

Όπως γίνεται αντιληπτό με τα παραπάνω, το προτείνω ανεπιφύλακτα! Ένα καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα, το οποίο είναι γρήγορο και ξεκούραστο (260 σελίδες), που θα μποσούσαμε να πούμε πως τα έχει όλα, κυριώς αρκετό σασπένς.

Περίληψη από το οπισθόφυλλο:

Στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, η Άρτεμη ζει την καθημερινότητά της, όταν ένα αγαπημένο της πρόσωπο δολοφονείται.

Προτού προλάβει να συνέλθει από το χτύπημα, ένα ακόμα σημαντικό άτομο για εκείνη έχει την ίδια μοίρα.

Στον επόμενο φόνο δικού της ανθρώπου, επιβεβαιώνεται η υποψία που δεν αντέχει ούτε να φανταστεί.

Δεν πρόκειται για σύμπτωση.

Ποιος μπορεί να έχει βάλει στο στόχαστρο εκείνους που αγαπά και για ποιον λόγο;

Πόσους άραγε ακόμα θα χρειαστεί να δει να πεθαίνουν μέχρι να ανακαλύψει την αλήθεια, τη στιγμή που το παρελθόν τής χτυπάει την πόρτα;

Ο αστυνόμος Φίλιππος Ζωγράφος αναλαμβάνει την έρευνα για την υπόθεση, με τον δολοφόνο να είναι πάντα ένα βήμα μπροστά. Θα καταφέρει να τον σταματήσει πριν να είναι πολύ αργά;

Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει το θύμα από τον θύτη.

Βιογραφικό συγγραφέως:

Η Μαρίνα Χρόνη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα.

Έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής και από μικρή ηλικία γράφει μυθιστορήματα και διηγήματα. Αγαπάει τη λογοτεχνία και τις τέχνες γενικότερα. Ερασιτεχνικά, ασχολείται με τον χορό, το θέατρο και τη γιόγκα. Εργάζεται ως καθηγήτρια αγγλικών σε σχολεία. Από τις εκδόσεις Ελκυστής κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της: “Όρκος στις φλόγες”, “Ματωμένος κάκτος” και “Χάρτινες κόκκινες θάλασσες”.

Γιώργος Τσιβελέκος 🌹