Ένας παραμυθένιος Δεκέμβρης 🌲🏵️🌙

Κάποτε, λένε, στις άκρες του χρόνου,

υπήρχε ένας μήνας που βάδιζε αργά….

τόσο αργά, που άφηνε πίσω του χνάρια από ασημένιο χιόνι

και μικρές σπινθηροβόλες νιφάδες που χόρευαν στον αέρα.

Τον έλεγαν Δεκέμβρη.

Και όπου περνούσε, άναβαν ξαφνικά φώτα στα παράθυρα,

οι δρόμοι μύριζαν ζάχαρη και κανέλα,

και οι καρδιές των ανθρώπων μάθαιναν να χαμογελούν ξανά.

Είχε μαζί του έναν σάκο....όχι με δώρα,

μα με θαύματα μικρά... τόσο μικρά

που μόνο όσοι είχαν καθαρή καρδιά μπορούσαν να τα δουν :

ένα ζεστό βλέμμα... μια συγγνώμη...μια αγκαλιά που περίμενε καιρό...

ένα παιδικό γέλιο που μπόλιαζε φως τις πιο σκοτεινές μέρες.

Κάθε βράδυ, ο Δεκέμβρης άπλωνε το χέρι του προς τον ουρανό

και τα αστέρια κατέβαιναν πιο χαμηλά,

σαν να ήθελαν να ακούσουν τις ευχές των ανθρώπων.

Και όσοι ευχόντουσαν με την ψυχή τους,

έβλεπαν τις νύχτες να λάμπουν λίγο περισσότερο.

Μέσα στις μέρες του, τα σπίτια ζεσταίνονται σαν παραμύθια,

τα τζάκια ψιθυρίζουν ιστορίες παλιές,

κι ένας άγγελος περνά απαλά ανάμεσα στα δωμάτια

και αφήνει πίσω του χρυσόσκονη τρυφερότητας.

Γιατί αυτός ο μήνας ξέρει…

Ξέρει να θεραπεύει πληγές...

να μαλακώνει καρδιές....

να ξαναγράφει τη μαγεία στα βλέμματα των μεγάλων

και να δίνει φτερά στα όνειρα των μικρών.

Κι έτσι αρχίζει το παραμύθι του Δεκέμβρη...

γι’ αυτό και τον αγαπούν όλοι.

🌟❤️🎄( ΑΝΝΑ ΠΕΦΑΝΗ )🌟❤️🎄

Καλό μήνα λοιπόν !!!!

Να είναι ο Δεκέμβρης σας φωτεινός σαν παραμύθι,

γεμάτος ζεστασιά, αγάπη, χαμόγελα

κι όση μαγεία χρειάζεται η ψυχή σας για να λάμψει. ✨❤️🎄