Τα μεσημέρια της Αθήνας χαραμίζονται στην τρέλα της κίνησης, της οχλοβοής και του παραλογισμού. Άγχος, στρες ακόμα και για μια θέση...

Τ’ άστρα μιλούν γλυκά τ’ ακούς ευχές που φτάνουν σ’ ουρανούς εκεί που αγάπη άρχει κι ότι ζητάς υπάρχει. Τ’ αγέρι που φέρε ο νοτιάς σαν...

Έλειπε το βλέμμα σου, η θωριά σου απ’ τον κόσμο οι χάντρες που κρατούσαν τον ουρανό  κι αναριγούσαν τη θάλασσα με τ’ ακροδάκτυλά σου...

Είν’ η ζωή θα πεις σωστά∙ γοργά όπως προστάζει δουλειά, δουλεία, παιδεψιά για τη χαρά, σου τάζει, δικαιολογία στο παρόν τ’ όνειρο...

To ταξίδι από την Αφρική φάνταζε ατελείωτο. Είχαν ήδη περάσει τη μεγάλη έρημο της Σαχάρας, διέσχισαν τη Μεσόγειο και το Αιγαίο. Σε λίγο...

Χρόνια ολόκληρα έστεκε αγέρωχο, ακίνητο, με τις ρίζες του βαθιά καρφωμένες στα έγκατα της γης. Γύρω του δέσποζε το ίδιο, απαράλλαχτο...