Σκέψεις που συνήθως δεν καταγράφονται, μα ίσως είναι αυτές που μένουν… Υπάρχουν σκέψεις που έρχονται σαν εκρήξεις και είναι έντονες, φωτεινές σχεδόν επιτακτικές. Κι ύστερα υπάρχουν και οι άλλες. Εκείνες που περνούν απαρατήρητες, σχεδόν αόρατες, σαν μια σκιά που γλιστρά στον τοίχο του δρόμου και χάνεται πριν τη δεις καθαρά. Είναι οι σκέψεις που δε φωνάζουν, που δεν καταγράφονται σε ημερολόγια και δεν γράφονται με στυλό. Μοιάζουν με εκείνον τον ήχο της αναπνοής που συνήθως δεν