Και αν οι ποιητές πεθαίνουν, η ποίηση — όχι. Σαν σκυταλοδρομία μέσα στις γραμμές ενός τετραδίου, τα λόγια περνάνε από ανάσα σε ανάσα, από σκοτάδι σε φως. Κανείς δεν κρατά για πάντα τη σκυτάλη∙ μα κανείς δεν την αφήνει να πέσει. Η γλώσσα της ποίησης δεν σωπαίνει. Αλλάζει στόματα, αλλάζει εποχές, μα πάντα βρίσκει τρόπο να ξαναγεννηθεί στο περιθώριο μιας σελίδας, σε ένα βλέμμα που δακρύζει, σε μια καρδιά που μαθαίνει να ακουμπά. Με ποτάμι θαυμαστό μοιάζει η ποίηση, κι εμείς — γυ