Αν μιλάμε για ενσυναίσθηση, ας πάψουμε να τη φυλακίζουμε στα ανθρώπινα όρια. Γιατί η ενσυναίσθηση δεν είναι συναίσθημα — είναι τρόπος ύπαρξης. Είναι να κοιτάς το ζώο που σφαγιάζεται και να νιώθεις μέσα σου την αδρεναλίνη του πόνου από την αφαίρεση της ζωής του. Να βλέπεις το πουλί που πέφτει νεκρό από τον σκληρό, μεταλλικό ήχο μιας τουφεκιας και να πονάς σαν να χάθηκε η ίδια η ελευθερία, σα να σου αφαιρούν την ίδια σου την καρδιά. Να αντικρίζεις το ψάρι που παγιδεύεται στα δί