Φθινόπωρο που φεύγεις, με τα φύλλα σου κιτρινωπά, αφήνεις πίσω σου μια νοσταλγία βαθιά. Τα σύννεφα γκρίζα, τα βράδια κρύα, μα μέσα στην καρδιά η ελπίδα φεγγοβολά. Τα δέντρα γυμνά, τα πουλιά φεύγουν μακριά, μα ξέρω, θα επιστρέψουν καινούρια, με τα χρώματα της άνοιξης ζωντανά. Φθινόπωρο που φεύγεις, μη σβήσεις το χαμόγελο, γιατί μέσα στη θλίψη η ελπίδα σκορπά. Η ζωή έχει κύκλους, ο χρόνος γυρνά, και κάθε τέλος περιμένει μια καινούρια αγκαλιά. Χλωμιάζει ο ήλιος, τα φύλλα λιθοβολ