"Συγχρόνως"

Σ’ αγαπούσα συγχρόνως,

με τα πουλιά που έρχονται και φεύγουν,

με τα λουλούδια που ανθίζουν και μαραίνονται,

με τις σημειώσεις μου,

που σε περιγράφουν,

αλλά και σ’ αγνοούν ακόμη,

σαν μυστήριο πρωτόπλαστο•

σ’ αγαπούσα, λοιπόν,

εξίσου και ταυτόχρονα,

χωρίς η μια αγάπη μου

να προσπερνά την άλλη,

γιατί όταν μία αγάπη

τις προσπεράσει όλες,

δεν είναι πλέον αγάπη,

είναι χαλινάρι.

Γιώργος Θανάσης

Ψυχολόγος 🌹