Βόλτα στο φεγγαρόφωτο

Βόλτα στο φεγγαρόφωτο...

Στο ακρογιάλι της ερημικής παραλίας περπατούσε ξυπόλυτος εκείνος ο άντρας.

Κάθε βράδυ, την ίδια ώρα, πήγαινε εκεί που ήταν μόνος του, εκεί που την αγάπησε...

Ένιωθε λίγο ακόμα την ανάσα της...

Το μέρος είχε την μορφή της.

Εκεί έβρισκε ησυχία μόνο, στην ηρεμία της ψυχής της.

Κρατούσε μια σκέψη για εκείνη.

Έτσι ένιωθε ότι είναι ακόμα μέρος της ζωής του.

Κι ας είχαν περάσει χρόνια πολλά που δεν τη είδε.

Το μέρος εκεί ήταν δικό τους, εκεί που γεννήθηκε ο έρωτας τους...

Εκεί που τα σώματα τους, αγκάλιασαν την βροχή.

Εκεί που είπαν το στέρνο αντίο και προχώρησαν χωριστά ο ένας από τον άλλον,

θάβοντας μέσα τους ότι έζησαν.

Καληνύχτα, είπε δυνατά.

Από τώρα; άκουσε τη φωνή της.

Γύρισε πίσω και αγκαλιάστηκαν όπως την πρώτη φορά.