Δεν λυγίζει το νερό Ούτε η φωτιά μες στης καρδιάς τ'αμπάρι Χτυπούν το κορμί συθέμελα Σαν να'ναι του ποταμού ροή τ'ανέμου το ζωνάρι Και σιγοτρέμει η πεθυμιά Κερί που λιώνει λίγο λίγο Παραμιλεί ο λογισμός Αγάπη που δε βρίσκει ήλιο Με κείνο το φιλί απόμεινε Χρυσό φλουρί στη σκέψη Να ήταν τ'αθάνατο νερό Ποτέ να μη στερέψει Γυμνοί οι τοίχοι της αγκαλιάς Κλαδιά θλιμμένου φθινοπώρου Μόνο του φεγγαριού περνά ο ίσκιος του Σαν να κτυπούν οπλές αλόγου. Άρτεμις η Θαλασσινή 💦 Από την καλ