Ένα - ένα τα ρούχα έβγαλε στο σιωπηλό είδωλο του καθρέφτη ν' ανιχνεύσει των αθετήσεων τις απροσδιόριστες ουλές Με λίγο κουράγιο να τις πασπαλίσει κι υποσχέσεις επούλωσης, έστω αμυδρές Μια έγνοια αλαφιασμένη κύλησε στο στήθος μοναχική, να γίνει του σύμπαντος η στιγμή συμβατή μ' εύφορες ανατροπές Δεν μίλησε στις ανάστερες νύχτες Δεν συνδιαλέχθηκε με τις μύχιες συννεφιές Μόνο ψιθύρισε στις γαλάζιες αυγές αφυπνισμένων επιθυμιών ευχές : Να κατοικηθούν του χρόνου οι ρωγμές μ' αφειδ