Μια καρδιά δυνατή που χτυπάει, χαμόγελο που κλάπηκε, στη θέση του ένα ξένο μα ικανό να ξεγελάει. Δρόμος γεμάτος αγκάθια στρωμένα περιμένουν. Δεν μπορεί, να αποφύγει τη μοίρα της. Είναι γραφτό, να ματώνει. Η περίεργη που περνάει. Η καημένη που στέκεται στην άκρη. Η αχτένιστη, η τεμπέλα. Αυτή που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Η περιττή. Αυτή! Μαράθηκε μα είναι στη θέση της. Μόλις πάει να συνέλθει, της κλέβουν το νερό. Έβγαλε περισσότερα αγκάθια, σαν κάτι να άλλαξε. Το χρώμα της πέ