Ο Κλόουν Ποτέ σου δεν ζήλεψες τον Άνθρωπο... Του "Φαίνεσθαι"! Πάντα προτιμούσες τον Άνθρωπο Του "είσαι"! Κι εκείνος 'κει ο άμοιρος ο Κλόουν... Πόσο φτιασίδι πια... Πόση χρυσόσκονη... Πόσο κοκκινάδι.... Όλα αυτά... Για ένα τέταρτο ή και μια ώρα προβολής και δημόσιας θέας.... Και ούτε ένας δεν βρέθηκε ποτέ να του σκουπίσει στο μάγουλο το δάκρυ, που έτρεχε γυαλιστερό... Κι εκείνος μισό άνοιγε τα χείλη να γελάσει... (Επ' ευκαιρία των Αγίων ημερών αφιερωμένο σ' όλους εκείνους του