Ξύπνησα ζαλισμένη από το ενοχλητικό κουδούνισμα του τηλεφώνου. Αναζήτησα τα γυαλιά μου στο κομοδίνο δίπλα μου…δεν τα βρήκα και σηκώθηκα με προσοχή από το κρεβάτι με την ελπίδα ότι, στο μεταξύ, αυτός που τηλεφωνεί θα βαρεθεί και θα το κλείσει. Χωρίς τα γυαλιά μου δεν μπορούσα να δω τι ώρα είναι, σίγουρα ήταν πρωί όμως, γιατί το δωμάτιο φωτιζόταν αρκετά. Αλίμονο, ποιος τηλεφωνεί με τόση επιμονή Κυριακή πρωί; Τα Κυριακάτικα πρωινά είναι δύσκολα στο ξύπνημα στα χρόνια της νιότης