Το Αίνιγμα του "Εγκαίρως"

Αν με ρωτούσατε ποια λέξη μπορεί να συμπυκνώσει το νόημα της ζωής, θα σας απαντούσα χωρίς δισταγμό: «εγκαίρως».

Και αν η απάντηση αυτή σας φανεί αινιγματική, θα σας υπενθύμιζα πως η ίδια η ζωή είναι ένα αίνιγμα — όχι για να λυθεί, αλλά για να βιωθεί με επίγνωση.

Η λέξη «εγκαίρως» δεν είναι απλώς χρονική ένδειξη.

Είναι στάση ζωής, είναι ψυχική ετοιμότητα, είναι η λεπτή ισορροπία ανάμεσα στο πριν και στο μετά.

Όποιος ζει εγκαίρως, δεν ζει βιαστικά ούτε αργοπορημένα·

ζει με συνείδηση της στιγμής και με σεβασμό προς το αναπόφευκτο.

Φύγε εγκαίρως — από σχέσεις, τόπους, ιδέες που έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους.

Η παραμονή από συνήθεια είναι μια μορφή αδράνειας που φθείρει την ψυχή.

Φτάσε εγκαίρως — εκεί που σε καλεί η καρδιά σου, πριν η ζωή σε προσπεράσει.

Η καθυστέρηση δεν είναι πάντα αθώα· συχνά είναι φόβος μεταμφιεσμένος σε αναμονή.

Μάθε εγκαίρως — όχι μόνο από βιβλία, αλλά από σώματα, βλέμματα, σιωπές.

Η γνώση που δεν προλαβαίνει να γίνει βίωμα, χάνεται σαν ανάμνηση που δεν έζησες.

Ξέχνα εγκαίρως — όχι από αδιαφορία, αλλά από εσωτερική ωριμότητα.

Η μνήμη που πονά δεν είναι απλώς ανάμνηση· είναι μια ανοιχτή πληγή που μας εγκλωβίζει στο παρελθόν.

Και για το τέλος, μάθε να πεθαίνεις εγκαίρως — όχι με το σώμα, αλλά με όλα εκείνα που δεν σε εκφράζουν πια.

Άφησε πίσω τις παλιές εκδοχές του εαυτού σου, τις ταυτότητες που σε κρατούν δέσμιο, πριν η ζωή σε προσπεράσει χωρίς να σε έχει συναντήσει.

Ο αληθινός θάνατος δεν είναι η παύση της βιολογίας, αλλά η απουσία νοήματος.

Ίσως, τελικά, το «εγκαίρως» να είναι η πιο υπαρξιακή λέξη που έχουμε.

Γιατί μας καλεί να ζήσουμε με μέτρο, σοφία και εσωτερική ακρίβεια.

Και αυτό, αν μη τι άλλο, είναι η αρχή της ψυχολογικής ελευθερίας.

Κείμενο & Εικόνα: Γιώργος Θανάσης