Μπροστά στη φωτεινή και στολισμένη βιτρίνα, στέκεσαι ασάλευτος και θαμπωμένος. Κοιτάζεις τους αντικατοπτρισμούς της αχνής φιγούρας σου...

Τυλίχθηκε ο ουρανός κι αυτό το δειλινό μέσα σε χρώματα γεμάτα πορτοκαλί φθινόπωρο. Κι η εικόνα του έρχεται υγρή από το δίχως κουρτίνες...

Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη. Μία ηλιαχτίδα γίνεται που σχίζει σα φωτεινή χαρακιά το μισοσκόταδο. Και τότε αρχίζει να χαμογελάει δειλά,...

Μέσα στο σπίτι του κούκου,  το ξύλινο σπίτι μου. Με τοίχους στενούς. Τυφλά παράθυρα.  Ζω μία ζωή φυλακισμένη. Και κοιτώ τη μόνη έξοδο...

Όταν ήμουν παιδί, ο ερχομός του Αυγούστου σηματοδοτούσε την έναρξη των θερινών διακοπών. Τις περιμέναμε πάντα με μία έκφραση παράφορης...