Λένε πως βρίσκει η καρδιά αυτά που ο νους μας χάνει. Έτσι, το ποίημα δε μιλά μονάχα με μελάνι. Θέλει πυγμή κι επιμονή και με το...

Ποίηση, όπως πηγαιμός, μακρύς ανήφορος προβάλλει. Όπου σκοτάδι και το φως. Ποίηση, αιώνια πάλη. Ποίηση, λόγος της καρδιάς. Εκεί που ο...

Το λαβωμένο, μικρό αηδόνι, που τραγουδάει στη χαραυγή, προσμένει μόνο, σαν ξημερώνει, μια ηλιαχτίδα να ξαναβγεί. Στέκει μονάχο και...

Κάθε που η νύχτα έπεφτε, εκείνος περίμενε εκεί αδημονώντας για τη συνάντησή τους – ένας άλλος Αποσπερίτης. Σε λίγο εκείνη θα του...

Σαν ψίθυρος που φτάνει  τη νύχτα από μακριά  εκείνες οι ακαθόριστες φωνές, ενός κόσμου που τρέχει, που βιάζεται διαρκώς, μετατρέποντας...