ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ

Τώρα που έμεινα μόνος κι ο ήλιος έχει πάψει να τριγυρνάει από δωμάτιο σε δωμάτιο, θα βγάλω από πάνω μου όλες τις σκιές που με περιγράφουν και θα βαδίσω ολόγυμνος σ’ ένα απόμερο δρομάκι, όπου δεξιά και αριστερά, θα υπάρχουν μονάχα κλειστά μαγαζιά και αναποδογυρισμένες καρέκλες-γιατί θα ’ναι Κυριακή πρωί και η καμπάνα θα χτυπάει πένθιμα-ενώ μία βρεγμένη γάτα με ανασηκωμένη την ουρά της, θα τρίβεται επίμονα στα κρύα πόδια μου, κι έπειτα…έπειτα για να μην σκέφτομαι εκείνο ή το άλλο, το χρήσιμο ή...

Ήταν Απρίλιος του ‘42, Σαββατόβραδο. Είχαμε στήσει τη μεγάλη τέντα στα περίχωρα της Μαδρίτης, κοντά στη συνοικία Πορτάθγο. Η τοποθεσία...

Γιάννης Πολύζος 1. Για ’μένα, θα ήτανε θείο δώρο να ’χα μία ερωμένη για την ερωμένη μου. Τάχα δεν ξέρω τι σημαίνει πόλεμος. Μέσα στις...