ΕΡΩΔΙΤΗ ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«Το μόνο που θυμάμαι… είναι ένα κόκκινο μπαλόνι…» μουρμούρισε το μικρό αγόρι, κοιτώντας τα παπούτσια του. Η ψυχολόγος, Εβελίνα Μπαρνς, σημείωσε κάτι στο τετράδιό της. Ύστερα σήκωσε αργά το βλέμμα και έκανε νόημα στον αστυνόμο που καθόταν δίπλα της να βγουν έξω. Ο διάδρομος μύριζε καμένο καφέ. «Τι συμπέρασμα βγάζεις;» τη ρώτησε εκείνος. Η Εβελίνα δεν απάντησε αμέσως. Κοίταξε πίσω από το τζάμι το παιδί που καθόταν ακίνητο. Για μια στιγμή, εκείνο σήκωσε το κεφάλι του και την κοίταξε κατευθείαν...

Ήταν ένα παγωμένο, χειμωνιάτικο μεσημέρι. Το beach bar στεκόταν έρημο, λες και το ίδιο το τοπίο ήθελε να ξεχάσει πως κάποτε υπήρχε ζωή...

Η μικρή Κέισι καθόταν στην αμμουδιά και κοιτούσε τη γοργόνα που ήταν σκαλισμένη πάνω στα βράχια, αρκετά μέτρα μακριά της. Η θάλασσα ήταν...