Σκορπάει τ' αγέρι ευωδιά από μυρσίνη
το πλήθος ζυγώνει με βήμα γοργό
στο πρόσταγμα ετούτο δεν θέλω ν' αργώ
ο δρόμος πια έχει πλατύνει
Σαλπίζουν κιθάρες κι η πόλη καμίνι
τραγούδι απλώνεται λυπητερό
ετούτη την ώρα στους ώμους μου εγώ
σηκώνω ξανά την ευθύνη
Χορεύουν τα λάβαρα με τη σελήνη
με χρώμα γεμίζουν τον μαύρο ουρανό
μεγάλα υψώνονται τώρα πανό
κανείς στη σιωπή να μην μείνει
Η σκέψη θεριεύει, ακόμα κι εκείνοι
που στέκουν ακίνητοι μες τη στολή
και φαίνονταν μέχρι χτες τόσο δειλοί
φωνάζουν μια λέξη: ειρήνη
Comments