Βραδιάζει, κ' ενας χειμώνας ακόμα να κυλά σε κάτι ξεθωριασμένα σύννεφα...
Άδεια χέρια... βουβή ψυχή.
Κούφια όνειρα να σαπίζουν κάτω απ' τ' ακροδάκτυλα της ζωής.
Παλεύουν κάτω από ένα χαμόγελο που στάζει ΕΣΕΝΑ!
Άναψα απόψε μια αγκαλιά να ζεσταθούν.
Φώναξα στα χέρια μου να ανοίξουν μόνο για σένα.
Φίλησα την γυμνή μου ψυχή,
την έντυσα με ένα παλιό παλτό,
την πότισα με τα δάκρυα μου να γεννηθεί αγάπη...
Θύμωσε απόψε η μοναξιά
Ξέσπασε σε καταιγίδα,
Γιατί κατάφερα να γεννηθεί η αγάπη!
Τ'όνομά της ΕΣΎ!
Comments