Ίσως

Άμμορε περιπατητή σεργιανάς με πληγιασμένα πέλματα στα εβένινα σοκάκια της γης

Πως γίνεται σαν άκαμπτος δρομέας

μες στα σκότη, το φως να θωρείς;

Εσύ αλτρουιστής, στερείσαι τις χαρές της ζωής κι αφιερώνεις τη ζωή σου στους άλλους

υπερπηδώντας τ'ανυπέρβλητα έρκη των δοκιμασιών

Και πάλι εσύ σφίγγεις στις ρικνές παλάμες τα αιμορραγούντα οράματα της πορφυρένιας καρδιάς σου

και κατευθύνεσαι με σθένος κι υπομονή προς την ανατολή... Πως μπορείς;

Ίσως γιατί οι ρίζες της μεγαλοσύνης σου πατάσσουν τις ευτελείς φύτρες των κακουργημάτων ψυχών

Οι αδικίες που υπέστης στο τέλος

σ' οδηγούν σ' εύφορ' αγροτόπια

και τα δάκρυα του πόνου στεγνώνουν πάνω στις θημωνιές των ελπίδων...

Ίσως...