ΩΔΗ ΣΤΗ ΜΑΝΑ🌹

Λόγια και σιωπές υποκλίνονται στο μεγαλείο σου Μάνα.

Τα κείμενα φτωχά, τα ρήματα αδύναμα,

Οι στίχοι άτολμοι να μετρήσουν τη στοργή και τα χάδια,

της ψυχής σου τα ασύνορα σύνορα,

της καρδιάς το φτερούγισμα

Μάνα.

Μάνα του κόσμου στίγμα και σημάδι,

ελπίδα και πηγή ζωής,

της κοινωνίας έλυτρο,

ανάβρα ευχών, πόνου λιμάνι,

ζείδωρες λέξεις, στοργής τυλιγάδι,

του σύμπαντος πνοή κι ανάσα, του είναι μας ένδυμα κι ατλάζι.

Ίδια σου Μάνα η αγκαλιά

σ' όποια της γης μας τη γωνιά, ίδιο σου Μάνα το φιλί

άρωμα αμάραντου και δυόσμου ως τα σύνορα του κόσμου,

ίδια σου Μάνα η φροντίδα

στην Ειρήνη, στον πόλεμο μόνη ελπίδα.

Μάνα όμοιος ο πόνος και το δάκρυ

ως το ορίζοντα την άκρη,

όμοιες σου Μάνα οι ρυτίδες

σε όλης της

γης μας τις πατρίδες,

ίδια σου Μάνα η ειμαρμένη,

ίδια σταύρωση, ίδια ανάσταση, σε όλη την οικουμένη.

Αθανάσιος Νασιόπουλος 🌹

Εκδόσεις Κούρος