Δεν έμεινε ψυχή άλλη να δώσω πίσω
τον χρόνο τον αλύγιστο πως να διαμελίσω;
Πώς να τον διώξω τον οχτρό την άνοιξη να φέρω
το χώμα που γινε φωτιά πως να σου δώσω δώρο;
Ένα νησί που βίασαν σαν πόρνη στο τσαρδί της
Τούρκοι και Έλληνες μαζί και Άγγλοι στο κορμί της
Κράτησε γιέ μου τα κεριά για πάντα αναμμένα
κι όταν σημάν' η λευτεριά φώναξε κι εμένα
Θα είμαι η ασπίδα σου, το τόξο και το βέλος
κι από ψηλά θα τραγουδώ το τρομερό σου γένος.
コメント