🌹Χρονοπαγίδες

Ποιο δρόμο αδιέξοδο χάραξε η ζωή

και εκεί που πριν λαμπύριζαν αχτίδες στα μαλλιά σου

τώρα η μέρα πια αργεί, άφαντο το πρωί

λες και αυτός σταμάτησε ο χτύπος τής καρδιάς σου.

Να θυμηθείς...να ξεχαστείς...να τρέξεις, να κρυφτείς

και να περάσεις στωικά όλες τις συμπληγάδες,

παραπατώντας μες στο χθες, μ' άνεμο στο κορμί

που θα σε βγάλει ερείπιο στης γνώσης τις κορφάδες.

Τα δάκρυα αόρατα, διάφανα να κυλούν

πίσω απ' τα μάτια και σκιές να βάφουν τη μορφή σου.

Όσα δεν έκανες εδώ δικαίωση ζητούν

και το κλειδί ψάχνουν να βρουν χαμένου Παραδείσου.

Στην άμμο άναψα φωτιά με παγερή καρδιά.

Τα λόγια που μού έστειλες τα σκέπασε το κύμα.

Ούτε αχνός σου ψίθυρος δεν άφτασε εδώ.

Τα όνειρα ξαμάκρυναν ακόμα ένα βήμα.💟💕💕🌹💕💕

Στέλλα Μιχαήλ Ζωγράφου 🌹