Σαν έρθουν τα Χριστούγεννα την αγκαλιά να ΄νοίξεις
και λίγα κούτσουρα ξερά στο τζάκι σου να ρίξεις
Να ΄ναι το σπίτι σου ζεστό κι έχε τον νου στην πόρτα.
Και είτε γείτονας θα ΄ρθει, είτε ο Θεός ορίσει
διαβάτης ξένος κι αδερφός κι ο εχθρός σου αν χτυπήσει
θαλπωρή απ΄το τζάκι σου κι αγάπη να γνωρίσει.
Μεσάνυχτα, χαράματα, καμπάνες σαν ακούσεις,
με της αγάπης βότανα, την καρδιά να λούσεις
κι έβγα στο κατώφλι σου γοργά και χαμογέλα.
-Έλα, Χριστέ, πες ταπεινά, στο σπιτικό μου έλα
Τότε θα δεις πόσο η καρδιά με αγάπη θα γεμίσει
και το άστρο Του το φωτεινό με φως θα πλημμυρίσει.
Πώς στη ζεστή σου τη γωνιά στο φτωχοκάλυβό σου
θα γεννηθεί ξανά ο Θεός μέσα κι απ΄τον εχθρό σου!
Μα αν την καρδιά σου την κρατάς σαν πόρτα σφραγισμένη
όσα Χριστούγεννα κι αν ΄ρθούν θα μένει παγωμένη!
Θεοφανώ Π. Θεοχάρη
コメント