Χριστέ μου Λατρεμένε...

Χριστέ μου  Λατρεμένε!

Πόσα πέρασες για εμάς!

Θυσία έγινες,  πόνεσες,  μάτωσες και όμως τίποτα δεν μας ζητάς!

Μόνο ταπείνωση από μας γυρεύεις και τον δρόμο σου να κάνουμε δικό μας. 

Εσύ είσαι η ελπίδα μας και ο μόνος σωτήριος προορισμός μας! 

Μας θες όπως και αν είμαστε, με χιλιάδες αμαρτίες. 

Με πάθη,  με ελαττώματα, με όλες μας τις ασωτείες.

Μόνο να μετανοήσουμε και όλα αυτά θα σβήσουν. 

Μες την καρδιά μας,  σαν θα σε έχουμε, όλα τα λουλούδια θα ανθίσουν.

Θέλεις να δώσεις στον άνθρωπο την ειρήνη στην καρδιά του.

Και σε όλα του τα προβλήματα να είσαι εσύ κοντά του. 

Την γλυκύτητα σου κανένας δεν την έχει. 

Την άπειρη ελεημοσύνη σου,  μόνο η ψυχή σου την κατέχει. 

Είναι ωραία η ζωή, με σένα λατρεμένε!

Αφού κάνεις πλούσια την ψυχή και όλα τα ομορφαίνεις.

Τα ίδια έχω με πριν μα εσύ τα βάρη ελαφραίνεις. 

Είσαι καλός,  είσαι αγαθός,  είσαι φιλέσπλαχνος και πράος.

Η λύση στο κάθε πρόβλημα και στο σκοτάδι φάρος. 

Φόβο δεν νιώθει όποιος σε αγαπά,  ούτε λύπη ή στεναχώρια. 

Χαρά μόνο αισθάνεται,  αγαλλίαση που δεν βρέχεται σε καμία μπόρα. 

Άγρια ζώα ηρέμησες,  φουρτούνες έκανες να σιωπήσουν. 

Με όλα τα καλά σου έργα κι οι άνθρωποι ακόμα όλοι να σε αγαπήσουν. 

Το πρόβλημα γίνεται μικρό,  ανάλαφρο κοντά σου.

Είναι σαν δώρο μικρό, που γίνεται ταξίδι ευχάριστο σιμά σου. 

Για σένα που σκέφτεσαι να πας,  μετά από τόσες αμαρτίες που έκανες και να του ζητήσεις συγνώμη. 

Χάνεις την ζωή σου,  αφού μόνο εκείνος πληγές ξέρει να κλείνει και να επουλώνει. 

Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο και πιο ιδανικό. 

Από την μεταμέλεια που είναι το καινούργιο ριζικό. 

Τόσα χρόνια είχες κάνει,  σπίτι σου την αμαρτία κι είχες κουραστεί. 

Αρκεί μια ειλικρινή μεταμέλεια και αμέσως θα έχεις ξαναγεννηθεί. 

Τόσα πρόσφερες στον εαυτό σου και όμως δεν χάρηκες αληθινά. 

Γιατί δεν κάνεις αυτό που θα διώξει όλα τα κακά;

Εσύ σκέφτεσαι να πας και συνεχώς το αναβάλλεις. 

Μα έχει συγχωρέσει χειρότερους, γιατί διστάζεις;

Ξέρει ο λατρεμένος Χριστός μας, τι σκέφτεσαι, ποιο πρόβλημα σε εξουσιάζει. 

Πήγαινε κοντά του,  θα στα διώξει μακριά, ξέρει να τα δικάζει. 

Μην έχεις λύπη, οι αμαρτίες σου ήρθαν για να μετανοήσεις. 

Ακόμα και αυτές ευλόγησε,  μέσα από αυτές πήγαινε να τον γνωρίσεις. 

Αν κάποτε την αμαρτία είχες αγαπήσει.

Μετά από όλα αυτά,  ήρθε η ώρα η ψυχή σου να την χωρίσει. 

Πήγαινε να ξεκουραστείς,  δέξου τον κοντά σου.

Ταπείνωσε τον εγωισμό και αφήσουστο θέλημα του. 

Εκείνος για εσένα θα μεριμνήσει. 

Θα σου δώσει αγάπη και η ψυχή σου θα ηρεμήσει.

Αυτή την σχέση πρέπει να καλλιεργήσεις. 

Γιατί όταν τον γνωρίσεις,  θάνατο δεν θα γνωρίσεις.

Και όπως θα τον μαθαίνεις,  έτσι θα τον αγαπάς. 

Κάνε ότι σου ζήτησε και θα ακούει ότι του ζητάς. 

Πέρα από την αγάπη όμως, που καλείσαι να έχεις για αυτόν,  που σε αγαπάει όσο άλλος κανείς.

Είναι και να τον εμπιστευθείς,  με όλη σου την καρδιά και από τα βάθη της δικής σου ψυχής.

Όποιος ενώθηκε με τον Χριστό, όποιος περπάτησε στον δρόμο του.

Ήττα δεν γνώρισε,  μόνο η χαρά αυξήθηκε και μίκρυνε ο πόνος του.

Για όλους κατέβηκε κάτω στην γη,  για όλους εμάς, εδώ ήρθε. 

Ιδίως όμως για τους αμαρτωλούς, όπως ο ίδιος είπε.

Έτσι μην αναβάλλεις το λοιπόν,  άλλο αυτή την γνωριμία. 

Ξεκίνα και θα τον βρεις εντός,  όταν αποκτήσεις ταπείνωση και ηρεμία. 

Μάνος Καραβασίλης 🌹