ΧΟΡΟΣ

Γίνε χορός και χρώμα του ανέμου,

περπάτα στην ομορφιά του πάθους

ανέπνευσε τη γλυκιά σιωπή ..

Πέτρα που διψάει την αθώα θλίψη .. ποιος πόνος χαρίζει απόψε την ελπίδα;

Ο ήλιος που ανέτειλε σκορπίζει

νέες πλαγιές στον ορίζοντα,

το φως χαράζει ένα κρυφό μονοπάτι...!

Αργά το βράδυ θα σκαρφαλώσω στο φεγγαρόφωτο,

εκεί που γεννήθηκαν όλα τα ατρόμητα όνειρα...

Με κοιτάει απόψε η πνοή του φεγγαριού, δεν μου χαρίζει αστέρια, αλλά αισθήματα αναπνοής ...

φεγγάρι λευκών λουλουδιών, όπου είμαστε ποίηση, δύο αγάπες και μια ψυχή ...

Μα δεν μπορείτε να αφαιρέσετε τουλάχιστον ένα απ' τα ερωτήματα, το βλέμμα που βίωσε ο μεγάλος πόνος;

Και αποτύπωσε ο γλύπτης;

Αόρατα χτυπήματα έσπασαν τη μυστικιστική και αγαπητική ορμή...

σμιλέψαν τη φιγούρα και αφέθηκε στην ομηρία του χρόνου ...

η ομορφιά του πάθους σ' ένα μονάχα βλέμμα ...

Πέτρινα οράματα απόψε οι σκέψεις μου...

η Νατάσα Τσιλφίδου