"Χάρτινα καράβια"

Χάρτινα καράβια

την νύχτα οι καρδιές μας,

σε όμορφους μεγάλους

αφράτους ωκεανούς.

Κύματα μεγάλα

υγραίνουν τα όνειρα μας,

ψάχνοντας να βρούμε

τους άγνωστους Θεούς.

Φλόγες τα κορμιά μας

στα σύννεφα χορεύουν,

κάτω από τα αστέρια

πρωτόγονους χορούς.

Τύμπανο χτυπάει...

ναι δεν είμαι μόνος!!

δώσε την φωτιά σου

εσύ στους ναυαγούς.

Μεθυσμένους κάποτε

μας βρίσκει το ξημέρωμα,

στα δάχτυλα μας πλέκεται

μεταξωτή η αυγή.

Το δέρμα σου μυρίζει

μια θάλασσα με έρωτα,

στο αυτί σου ψιθυρίζω

την πιο παλιά ευχή.

Οι ξεχασμένοι φάροι

παλεύουν με τα κύματα,

σαν φεύγουν τα καράβια

...μα έμεινες εσύ.

Πως χτίζεται καινούργιο

ολάκερο στερέωμα

και όλα ξαναρχίζουν

και πάλι απ' την αρχή;

Λόγια και ζωγραφιά : Κώστας Κούκας 🌹