Στους δρόμους της ζωής
περπάτησα με φίλους πολλούς
μα ένας με εγκατέλειψε
Φανταχτερός σαν ήλιος
μα χωρίς φως
στον καθρέφτη της καρδιάς
ήταν ψευτιά κρυμμένη.
Γέλια υποσχέσεις λόγια γλυκά
μα η αλήθεια σιγά-σιγά
τα έκανε όλα φανερά
ένα χέρι που έσφιγγε
μα δεν ζεσταίνει
στον κόσμο της μοναξιάς
όλο γυρνάω .
Μάθημα πικρό μα πολύτιμο
οι φίλοι δεν είναι πάντα αυτό
που δείχνουν
στην καρδιά μου θα μείνεις σαν σκιά μα έμαθα πια να διαλέγουμε σοφία.
Φίλοι που φιλικά μας πρόδωσαν τίποτα δεν μένει
έναν αντίο ένα φινάλε οριστικό
και η αυλαία παραμένει.
Comments