Τώρα που νυχτώνει

Κάποια αστέρια υφαίνουν

στην αρτηριοσκλήρωση του σκούρου.

Κάποιοι λυγμοί στις αποβάθρες

παίζουν το τελευταίο τους χαρτί.

Τα πουλιά μετακομίζουν

κρύβοντας κυνηγημένες αγάπες.

Οι προσδοκίες των στίχων

συνωστίζονται στη σιωπή της νύχτας,

ύστερα χάνονται με τον αέρα

στα φυλλώματα των δέντρων.

Ο ρομαντισμός μας

μια αργοπορημένη υποψία,

αρχειοθετείται αλλοιώνοντας τις διαδρομές μας.

Οι λεπτοδείκτες μας

κυλούν βουβά μες στο σκοτάδι,

αποκοιμίζοντας την καθημερινή μιζέρια.

Αντώνης Περδικάρης

Ποιητής