Το χάδι της μάνας...🌸

Ανοίγω την πόρτα του μυαλού

το πατρικό μου έρχεται στο νου.

Απ' τη κουζίνα ξεπροβάλλουν ευωδιές.

Αχ!

Μάνα απ' τα χέρια σου κι ας είναι ότι θες!

Προβλήματα που κάποτε

μου έμοιαζαν βουνό,

η μάνα τα εξαφάνιζε μέσα σε ένα λεπτό!

Τα χρήματα ήταν πενιχρά,

με μάρκες

να με ντύσει

μα μια καρδιά που

κουβαλά με δίδαξε με λύσεις.

Τα βράδια με οδηγούσε

στο

παλάτι του Μορφέα

χιλιάδες παραμύθια μου έκαναν παρέα.

Κρεμόταν όλη μου η ζωή

απο

τα δυό της χείλη, για αυτό πάντα της χάριζα με αγάπη

ένα μαντήλι.

Τον πυρετό τιθάσευε

το χάδι της ξαλάφρωνε,

την κούραση της

μέριαζε και τον δεσμό

μας ένωνε.

Μελίρρυτο χαμόγελο

η μάνα μου φορούσε

τα "θέλω" της θυσίαζε,

μπορούσε,η πονούσε.

Για αυτό......

λοιπόν ευχαριστώ

που είμαι

η ζωή της

Θεέ μου

βοήθα με και Εσύ

Δώστης την αντοχή της.

Ποτέ της να μην κουραστεί

αγάπη να προσφέρει

Και τα πινέλα να κρατεί

τα κύματα να τα θωρρεί.

............................................

Χρήστος Παναγιωτόπουλος 🌹