Πείτε μου που θα βρω την ιερή κρήνη
του Ασκληπιού
για να γεμίσω το δερμάτινο ασκί μου
ραμμένο από πληγωμένη σάρκα..
Διψώ, πολύ διψώ
σ'αυτό το μονοπάτι το στεγνό
μακριά από τη μπλε κοιλάδα.
Πως ν' αφουγκραστώ, πείτε μου,
τους μποέμηδες αγέρηδες
-κάποιων αρχαίων καιρών -
που θα παράσερναν τη σπασμένη ψυχή
μου, στη ρότα της οδύσσειας του Καζαντζάκη
Κι ευγνώμων σας παραχωρώ
τον ταπεινό θησαυρό μου:
το αείζωον βοτάνι
της αγνής μου γης
και τροφή των ήλιων
της δικής σας μοίρας !
Α.ΝΕΡΟΛΗ
コメント