ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Τρέχει σα μικρό παιδί

σταλάζει μέρα με τη μέρα

σα σταλακτίτης…

παίρνει σχήμα,

δίνει νόημα στα όνειρα,

ανανεώνει το οξυγόνο,

σκορπίζει αγάπες κι έρωτες,

αλλά κάποτε παγώνει

και ο σταλαγμίτης ανεβαίνει,

υψώνεται, απλώνεται,

η μορφή ολοκληρώνεται.

Δώδεκα κρίκοι μιας αλυσίδας

που ένας ένας σπάζει

και αρχίζει η αντίστροφη

μέτρηση.

Κάθε στιγμή μεταμορφώνεται

σε χθες και κάθε φθορά

πληγώνει.

Τα μικρά γίνονται μεγάλα,

το τέλος γίνεται αρχή του αύριο

κι εμείς κυνηγοί του άπιαστου,

ανικανοποίητοι…

συνεχίζουμε

ταξιδευτές του μέλλοντος,

εραστές της ελπίδας

πως κάτι θ’ αλλάξει,

αλλά ο κάθε χρόνος

έρχεται αδυσώπητος

και μας σημαδεύει,

σφραγίζει τις ζωές μας

και μας προτρέπει

να ξαναρχίσουμε

το παιχνίδι μαζί του.

Μαρία Καραθανάση