ΤΟ ΘΑΥΜΑ

Νύχτες ατελείωτες στα νοσοκομεία.

Εξετάσεις, βελονάκια, χειρουργεία, γιατροί, νοσοκόμες...

Μια μάνα ξαγρυπνά πάνω από το ταλαιπωρημένο κορμάκι του παιδιού της.

Το βλέπει να λιώνει, να χάνεται, να εξαφανίζεται.

Πρέπει αυτή να κρατήσει την φλόγα ζωντανή, να μην τον αφήσει να σβήσει.

Να μην χαθεί η ελπίδα.

Όσο μπορεί να ζήσει μαζί του, να δημιουργήσει τις αναμνήσεις που είχε κατά νου, να πραγματοποιήσει τα όνειρά του.

Προσπαθεί να είναι χαρούμενη τις ώρες που είναι ξύπνιος.

Δείχνει βράχος κοντά του, ακλόνητος φρουρός.

Προσέχει όποιον πλησιάζει μήπως και ταλαιπωρήσει κι άλλο τον άγγελό της.

Τα βράδια λυγίζει, τις ώρες που κοιμάται κλαίει βουβά, σπαρακτικά.

Μανάδες ηρωίδες, θαύματα λαμπρά.

Παλεύουν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν τα παιδιά τους κοντά τους όσο περισσότερο γίνεται.

Κι εκεί που χάνεται η ελπίδα, που νομίζεις ότι δεν υπάρχει πια βλέπει στον ύπνο της Την Μάνα, Την Πλατυτέρα των ουρανών.

Πλησίασε το παιδί της και με μια πρωτόγνωρη στοργή χάιδεψε το μέτωπό του.

Την αναγνώρισε από το βλέμμα της το γεμάτο ελπίδα, εκείνο το βλέμμα το θεικό και το φωτοστέφανό της.

Είδε τον μανδύα της να ανεμίζει φέρνοντας στο πρόσωπο της ένα δροσερό αεράκι που είχε καιρό να νιώσει.

Το παιδί ξύπνησε γεμάτο ζωή και ζωντάνια. Καθαρές οι εξετάσεις του.

Η πίστη τους έκανε το θαύμα.

Αυτή Η Μάνα, Η Θεοτόκος, Η Ζωοδόχος όλα τα κανονίζει, φτάνει να ζητήσουμε την βοήθειά της.

Μαριάννα Λάντου