Το ημέρωμα της καρδιάς 🌹

Ταξιδεύουμε μεσοπέλαγα,

στην αχλή της αυγής.

Οιακίζουμε να φτάσουμε,

σε ουρανοδρόμια.

Το ουρανοκάντηλο αλαργινό.

Στριφτοκέρατοι οι καιροί,

θαλασσοδέρνουν αλύπητα

και το γκουβέρνο της πιρόγας μας,

παλεύει να ορθοπλωρίσει.

Αγωνιζόμαστε να δαμάσουμε

τα δαημόνα κύματα

με τη ρημάχτρα θάλασσα,

να μη μας καταπιεί!

Βαλαντωμένη η καρδιά,

από τα χτυπήματα της μοίρας.

Ζυμωμένη με ανεμοβρόχια

κι αγέρηδες.

Ανέστια κυνηγά

την ελπίδα της αγάπης

και το θεριό,

ουρλιάζει μέσα της.

Πως να μερέψει η καρδιά,

όταν δεν αγαπιέται;

Στα αλαφιασμένα όνειρα,

στο φως το αμυδρό,

ζητείται καλοσύνη!

Ζητείται ελπίδα!

Ζητείται αγάπη!

Ακυβέρνητη η πιρόγα

που λύθηκε από τη δέστρα της,

κυνηγά τ´ απάγκιο της,

το καταφύγιο της ποθεινής αγκαλιάς.

Ν´αγγίξει τον ορίζοντα,

να φτάσει εκεί που λαχταρά.

Στους κόρφους τ´ουρανού!!!❤️

Όλγα Τρυφωνίδου Ζώγλη