ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΝΕΙΛΟΥ

Διάφανος δρόμος

στη ροή του χρόνου

ακούραστη γραμμή.

Σαν λάβα που χαράζει

ρυτίδες στο χρόνο.

Ταξιδευτής σε κόσμους μακρινούς.

Μουσκεύει ανέγγιχτα όνειρα,

αρχαία μυστικά

και χάνεται στου καλοκαιριού

τις ξηρασίες.

Ο Νείλος δακρύζει τις νύχτες

που το φεγγάρι βρίσκεται

στη χάση.

Λούζει πρόσωπα φιλντισένια,

με σκοτάδι στην ψυχή.

Βασιλιάδες που χάθηκαν.

Μικροί θεοί που έμειναν μοναχοί.

Ψυχές που έψαξαν το άπειρο

και κόλλησαν στου λαβυρίνθου τη ροή.

Κι αν το νερό βρέχει το χώμα,

η γη γεμίζει το βήμα λάσπη.

Ποιος άνθρωπος άραγε

μπορεί να βρει

της ύπαρξης το νήμα;

Ποιος μπορεί να μου πει

πότε ο δικός μου Νείλος

θα στερέψει;

Ιωάννα Σταθοπούλου