Το δάκρυ της Μαγδαληνής

Τα χέρια ψηλαφίζουνε τις ώρες

απλώνοντας απαλά την αίσθηση

του ευγενούς πόθου

διατηρώντας την ανάσα καυτή

και αργόπνοη μέχρι που οι ψυχές

να αποσυρθούν στα δώματα

της αρχέγονης μήτρας.

Μυθικές αναμνήσεις

ξεχύνονται από τα κύτταρα

αναζητώντας στιγμές ελεημοσύνης

από τις ετοιμοθάνατες μνήμες

οσφραίνοντας το μοσχοβολημένο

μύρο της έκστασης.

Απόψε θα περιπλανηθώ

στους δρόμους προς Εμμαούς

πλάθοντας στη σκέψη μου

κατάρτια και πανιά

τις αργόσυρτες ώρες του δειλινού

έτσι νωχελικά για να με βρει η νύχτα

να περπατώ ξοπίσω σου

στις στράτες των ονείρων.

Αναπαύσου απόψε εδώ σιμά μου

στο κήπο της Γεσθημανή

εδώ που σμίγει η μοναξιά με το θεό

και μέχρι να στάξει της αυγής το δάκρυ.

Μάκης Λουκέρης